Ben Her Gece Düşüyorum Ellerim Yok

Çıplak çocukluğu koynunda bir kadın yatıyor yanımda
Memeleri kesik
Sırtı sırtımda
Yabancı bir dil bizi söylüyor duvarın gerisinde
Her uykumuz yarım yamalak
Düşlerimiz boşuna
Davaymış yaşamak
Başardım diyebilmek zoru
Böyle değil
Yenmek için sevişmemiz gerek
Doruğundan birlikte düşmek aşkın
Yenilmeyi bilerek
Torba torba sabah gözlerimin önünde
Çıkış yok başkayı öldürenden
İstanbul sislendi yine
Kırmızı yapraklı evin bahçesine yıkılıyor dağlar
Kopuk kelimelerine uzanıyorum yılların
Ben her gece düşüyorum ellerim yok.