Ben Her Bahar Pişman Olurum Şiiri - Yoru ...

Ben Her Bahar Pişman Olurum.


Bu mevsimi hiç sevmezdim önceleri. Böyle mevsimler hep ayrılık kokardı, korkardım. Hep böyle mevsimlerde çekip giderdin ta uzaklara. Sen çekip gidince, bir meşe ağacının kuruyan yaprakları gibi hep sağa sola savrulurdum. Hep böyle mevsimlerde pişman olurdum. Hep böyle mevsimlerde çekip giderdin yurt dışına. Okulun vardı ve bitirmen gerekiyordu. Sen gidince kimseyle görüşmez halsiz takatsiz kalır, içime kapanır, kabuğuma çekilirdim.
İçinde sen olduğun zamanlarda da severdim bu mevsimi. Sürprizler yapar, bana gelirdin gizliden. Kısa süreceğini ezbere bilsem de sevinir, durup dururken çocuklaşırdım.
Gizliden buluşurduk. O zamanlar kimse olmazdı sokaklarda. Sanki herkes sözleşmiş, sokağı mahalleyi bize bırakırlardı. Biraz da biz birbirimize sokulalım, el ele kol kola omuz omuza gezip tozalım diye.
Buluşmak için özellikle yağmurlu günleri seçiyordun. Beni arıyor, dışarı çıkalım mı diyordun. Nasıl çıktığımı hatırlamıyordum kapıdan. Her buluşma saatinden önce bekliyordum seni kapının önünde. Bazen sokak aralarında, bazen bir saçak altında.