Yanlışlarım, yalnızlıklarımdan bana kaldı.
Yalnızlıklarımda katmerli burukluklarda yatılı kaldım.
Yalnızlıklarımda en çok dizlerime sarıldım.
Pencereye bi daha yapıştım.
Yalnızken, rüzgara yenik düştü tabelalarım.
Sağ elimin boş olduğu zamanlar ayağım kaydı.
Ben hep yalnızlıklarımda düştüm.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Ve bir kum saatinin içinden geçmekte iken zaman,
güneş kerevetin arasından süzülürken
yalnızlığa gücenmemeli insan.
zaten yalnızlık çökmüş yazımıza,
doğarkende,
ölürkende yalnız değilmi insan............
Adnan çakır
Yorumumu bir şiirimle yapmak istedim.
Kutlarım üstadım
Sayın kardeşim,
Yalnızlıklarında mutsuz olmaman dileğiyle. Sevgiler. YÜREĞİNE SAĞLIK. Elin dert görmesin.
Anlamsız yalnızlıklarıma anlam kattın yine üstad . Yüreğin dert görmesin ...
KİM İSTEDİ DE O YALNIZ BIRAKTI LOKMAN ALİ KARDEŞİM.HELE ONSUZ ZAMANLARDA YAPILAN HATALAR İTİRAF EDİLİYORSA...GERÇEKTEN ÇOK ANLAMLI BİR ŞİİR.SAYGI VE MUHABBETLERİMLE...
Belkide biz istedik yalnız kalmayı.Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta