Ben Hep Tutsaktım Sana

ben hep tutsaktım sana
şimşekler çakarken görürdüm yüzünü
ve gecenin tenhasına dalar
dudağındaki benle yatardım
yanardın

ben hep tutsaktım sana
bazen düşümde bile yitirirdim seni
sonra dumanına rastlardım bir dağın doruğunda
sığara içerdin efkarlıydın besbelli
tüterdin

ben hep tutsaktım sana
şeytan kayalıklarında seke seke koşar
saklanbaç oynardın balıklarla
yakamoz yalnızlığında görürdüm seni
titrerdin

ben hep tutsaktım sana
yorgun gecelerimi uyuturken yorgun bir bankta
serin bir rüzgar okşardı yüzümü
savrulurdu saçların şafakla
anlardım sen gelirdin gizlice
severdin

ben hep tutsaktım sana
bulutların hüznünde görürdüm gözlerini
gökyüzü buğulu yıldızlar sönük
sabaha kadar seyrederdim seni ağlardın
ağlardım ağlardım
ben bir daha ağlardım
ben hep sana prangada tutsaktım...