devrildi yüzüm aynadan
öfkenin tüm sözcükleri tek tek döküldü nehrime
birazdan çökecek yüzüme yaşamın acı tortusu
yinede bir dolu çekiyorum icime
kokun kar beyaz
aklıma geliyor birden
denizde yosun
aklıma geliyor
atlıyorum bir köprüden ölüme
gün ağırıyor gidişinle
başlıyor icimde tiranların korkunc vahşeti
yinede bir dolu çekiyorum içime
tutunmuşken saclarına senin
tutunur gibi hayata en atar atmaz damarlarından
seni ruhumun sırdaşı ilan etmişken
dünyayı dar etmişken kendime
katmışken
harmanlamışken
harlamışken bu ateşin icinde
solungaçlarımı tıkayıp
sularımı alıp benden
hangi tavada meze olmak bedeliyse yaşamak
nasırlaşmış derin catlakları arasında satıcının
Nasıl takılmışsam ağa
nasıl kopmuşsam senden bu kadar uzaklara
sen gözlerine vurulduğum renkli akvaryumların balığı
sen köpek balıklarının bile kıyamadığı emsalsiz yar
yürüyorum artık kapkara bir ölüme
ölüyorum
ve kahrediyorum ölüşüme ki
senin elinden değil
yinede çekiyorum icime
kokun kar beyaz
aşka hic bu kadar uzak kalmadık
aşk hic bir zaman bu denli yüz çevirmedi bize
yarım bırakılmış şiir gibi uzandı sevgi hevengime bir çalım
ah yok mu
manzarasız odaların yalnızlığı gibi
boynuma dolanan kibiri
gene yokluğun demsiz çayların tadı
gene rüzgarla söylenen mistik akşamların beyni oyan yalnızlığı
yasladım sırtımı ne varsa çürük saplanan alnımın ortasına
hucum emri bekleyen süvari gibi mızrağımda hedef
hedefime çakılmış kin
koşarım yatağına yüzyılların yalanlarına isyan edip
güderim dağlarında ceylan ürkekliğini
ve bilirim
bilirim elbet acının ölüme ertelenmediğini
yinede çekerim icime
kokun kar beyaz
benbahar1111
Sultan İnanKayıt Tarihi : 6.9.2008 00:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Işınlandı.
Saygılarımla.
her yeni şiirinizi sabırsızlıkla bekleyeceğiz.
esen kalınız.
öfkenin tüm sözcükleri tek tek döküldü nehrime
birazdan çökecek yüzüme yaşamın acı tortusu
yinede bir dolu çekiyorum icime
kokun kar beyaz
aklıma geliyor birden
denizde yosun
aklıma geliyor
atlıyorum bir köprüden ölüme
gün ağırıyor gidişinle
başlıyor icimde tiranların korkunc vahşeti
yinede bir dolu çekiyorum içime
tutunmuşken saclarına senin
tutunur gibi hayata en atar atmaz damarlarından
seni ruhumun sırdaşı ilan etmişken
dünyayı dar etmişken kendime
katmışken
harmanlamışken
harlamışken bu ateşin icinde
solungaçlarımı tıkayıp
sularımı alıp benden
hangi tavada meze olmak bedeliyse yaşamak
nasırlaşmış derin catlakları arasında satıcının
Nasıl takılmışsam ağa
nasıl kopmuşsam senden bu kadar uzaklara
sen gözlerine vurulduğum renkli akvaryumların balığı
sen köpek balıklarının bile kıyamadığı emsalsiz yar
yürüyorum artık kapkara bir ölüme
ölüyorum
ve kahrediyorum ölüşüme ki
senin elinden değil
yinede çekiyorum icime
kokun kar beyaz
aşka hic bu kadar uzak kalmadık
aşk hic bir zaman bu denli yüz çevirmedi bize
yarım bırakılmış şiir gibi uzandı sevgi hevengime bir çalım
ah yok mu
manzarasız odaların yalnızlığı gibi
boynuma dolanan kibiri
gene yokluğun demsiz çayların tadı
gene rüzgarla söylenen mistik akşamların beyni oyan yalnızlığı
yasladım sırtımı ne varsa çürük saplanan alnımın ortasına
hucum emri bekleyen süvari gibi mızrağımda hedef
hedefime çakılmış kin
koşarım yatağına yüzyılların yalanlarına isyan edip
güderim dağlarında ceylan ürkekliğini
ve bilirim
bilirim elbet acının ölüme ertelenmediğini
yinede çekerim icime
kokun kar beyaz
HER ŞEYİ SÖYLEMİŞ. KUTLUYORUM.BEĞENİYLE OKUDUM
TÜM YORUMLAR (3)