Ben hep sevdim. Şiiri - İhsan Cankurt

Sabahla doğan güneşi sevdim
Yeşille boyanan baharı sevdim
Maviyle gelen Aşkı sevdim
Sevgiyle beslenen yürekleri sevdim
Ben hep sevdim

Bir Anne’nin yavrusuna olan sevgisini sevdim
Bir memleketin tarihinde yatan geleneği sevdim
Bir düşmanın sılahında kitlenen kurşunu sevdim
Şavaşı barışa dönüştüren yiğitleri sevdim
Ben hep sevdim

Dikenlerin arasında yeşil dallarda başkaldıran gülleri sevdim
Güle aşık olmaktan bitap düşen bülbülü sevdim
Kıyıya habire deli deli vuran dalgayı sevdim
Yalın ayak bir sokak çocuğunun patlıcan yemesini sevdim
Yetim ve öksüz iki kardeşin bir birine sımsıkı sarılışını sevdim
Ben hep sevdim

Ben İstanbul’u sevdim, rüyalarımda
Ben Ankara’yı sevdim, duygularımda
Ben Mersin'i sevdim olaylarımda
Ve ben Amed'i sevdim, yaşadığım her anımda
Ben hep sevdim

Ben insanı sevdim, insanlığın üstünlüğüyle
Ben sevgiyi sevdim, insanlığa verilmiş en değerli hazine diye
Ben Aşk'ı sevdim, Aşk uğruna yapılacak fedakarlıklar var diye
Ben beni sevdim, her duygudan, her sevgiden ve tüm insanlıktan payımı aldım diye
Ben hep sevdim.