Ben Hep Seni Özlerim Şiiri - Avni Temiz

Bu dünyadan alıp ta, verdiğim her nefeste,
Aşka dair çıkacak, yüreğimden sözlerim.
Bir ömür kalacaksın, gönlümdeki kafeste;
-Seni her görüşümde, tutmaz olur dizlerim,
-Gün-ay değil, dört mevsim, ben hep seni özlerim.

Ben gönlümde söz verdim, dilimde sözden önce,
Ben yürekte ağladım, yüzümde gözden önce,
Hayallerim yıkıldı, kalbimde, dizden önce;
-Yüreğimde yanarken, ateşler'im, közler'im,
-Gün-ay değil, dört mevsim, ben hep seni özlerim.

Dağlarıma kar yağsa, güneşimdin baktıkça,
Damlalar sel olurmuş, gözlerinden aktıkça,
Dayanmak zor oluyor, aşk ateşi yaktıkça;
-Hep yokuşa çıkıyor, yürüdüğüm düzler'im,
-Gün-ay değil, dört mevsim, ben hep seni özlerim.

Bakınca gözlerimle, okşuyordum resmini,
Hayal ettim yanımda, o güzelim resmini,
Dağda yaban kuşları öğrendi bak ismini;
-Adını haykırdıkça, yankılanır sözlerim,
-Gün-ay değil, dört mevsim, ben hep seni özlerim.

Gün oldu poyraz gibi, hep üstüme estin de,
Yürüdüm yıllar yılı, sanki buzlar üstünde,
Acıların izi var, şimdi senin büstünde;
-Karlı dağ başlarında, kaybolmadı izlerim,
-Gün-ay değil, dört mevsim, ben hep seni özlerim.

08.09.2014