Ben hep seni nefesleniyorum.

basit şeyler gibisin,
sıradan, gündelik yaşanan şeyler gibi,
sabah fırından alınan ekmeğin, günlük gazetenin arasına sarılmadan önce ucunun koparılması, kehribar bir tesbihin parmakların arasından kayışı gibi,

Olmazsan, olmazımsın.
Ben hep seni nefesleniyorum.

durağan, olağan mevzular gibisin,
sonbaharda kızkulesini seyretmek, temmuzda ıhlamur kokulu sokaklarda tüm gece boyu yalnız dolaşmak gibi, kapımı hep anahtarla açışım gibi.

Sebeb-i hikmetimsin.
Ben hep seni yaşıyorum

alışkanlıklarım, alışamadıklarım gibisin,
yağmurda ıslanmak gibi, karda üşümek,çayı hep tek kişilik demlemek, ağlamak gibi.

Gelişi sürpriz olmayanımsın.
Ben hep seni bekliyorum.

söyleyemediklerim, sırlarım gibisin
ben hep seni sakladım yüreğimde
biliyormusun..
hâlâ adını kimseye demedim.
şimdi vakitlerden zemheri.
adını verseydim neyle ısınırdım
şimdi ayaz yüklü akşamlara sığınma vaktinde
gözlerini anlatsaydım
eğer ellerini
eğer yüzünü söyleseydim
gülüm;
de bana
hangi yaban anlar
hangi nâdan dinler bizi.
sürmem dedim ya gözlerimi
başka göze
kavlimdeyim.
En büyük yeminimsin,

Ben hep seni sakladım yüreğimde