Ben hep seni düşledim Şiiri - Hasan Akman

Ben hep seni düşledim
Bozkırlar ormana dönerken
Geçerken izlenilen mutluluk filmlerinden
İki sohbet arası duygusal Bir boşlukta

Ben hep seni düşledim
Çocukluğum sis dolu sokaklarında
Kömür kokularının dolduğu gece yarılarında
Yastığımın ucundaki simgelerde
Sığamadığım gecelerde
Yokluğunun rutubetinin bastırdığı bekar odalarında

Gazetelerin arka sayfalarında iş arar inancıyla
Simyacıların aradığı felsefe taşı inancıyla
Çölleri aşarken yorumlayan mecnun
Ağzıyla su taşıyan karınca inancıyla
Ben hep seni düşledim

Bir ömür boyu inanılmış yalanlar gibi
Topraktaki tohumların ilkbahar ve güneş düşlemesi
Bahçıvanlar ve tüccarların kavgası arasında
Ölüm, hayat cennet sıkışıklığında
Onca kargaşanın içindeki mutlu fotoğraf bekler gibi
Ben hep seni düşledim

Seni düşlemek inandırdı beni hayata
Metaztaslı bir yokluğun sancısında
Bakmak uzun uzun engin okyanuslarda
Seni düşlemek açar sonsuzluk kapılarında

Seni düşlemek hayatı iki kişilik yaşamaktı
Kendinle konuşurken keyif almak
Sıcak bir kahve aromasından iki kişilik tat almak
Bir film izlerken sarılmak düşüne
Okyanusların çukurluğu maviliğinde gökyüzü maviliğinde dönmek
Ne güzeldir seninle yürümek aynı sokaklarda
Aynı anda keyif alabilmek şehir kokusundan
Neden yokken aynı şeyi düşünerek kahkaha atabilmek
Başındaki papatyalarla güneşin vurması
Oradan filizlendirmesi gizli tohumlarımı
Ne güzel şey seni bulma inanca her dönemeçte

Yokluğunun daralttığı gecelerde
Kafa tutarken ceylanlar aslanlara
Kömür sisi dolu gecelerde
Ben hep seni düşledim