yalınayak gece, çırılçıplak ayazın koynunda.
hasretin, ekmek kavgası gibi boynumda.
peşimde sülükler sömürmek isterken özümü.
sakin ve duru sularda açtım gözümü.
sığındı ruhum ay parçası tenin koyuna.
dımdızlak caddeler, tenha karlı şehre gider uzayarak.
sevdan başımda, emek gibi temiz, emek kadar ak.
pusuda hainler yok etmek isterken beni.
gördüm zifiri karanlıkta uzaktan nur gibi seni,
sığındım aydınlığına yaşama aşka susayarak.
şimdi bırakamam ellerini yapmam kaçamam senden.
sen en şerefli derdest edilişimsin, en güzel kelepçemsin.
tükense de son nefesim hayatımda hep doğru söyledim.
ben ilk seni ve sade seni sevdim sen bendin ben sendim.
seni yaşadım, senle yaşadım, sana senle geldim,
ben hep sendim.
01–04–2009
Yusuf BozkayaKayıt Tarihi : 14.12.2010 15:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Bozkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/12/14/ben-hep-sendim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!