Üzülmüyor muyum sanıyorsun? Yada görmüyor muyum çırpınışlarını? yanılıyorsun… seni senden daha iyi tanıyorum biliyorsun! öyle olmasaydı dolar mıydı hiç şimdi gözlerin? Ağlar mıydın? Yanılıyor muyum?
Yanmıyor muyum sanıyorsun? Aklıma geldiğinde…küçücük dünyan cehenneme dönmüyor mu seninde? umut etmiyor musun sende?
Anmıyor muyum sanıyorsun? seni… düşünmüyor muyum? Özlemiyor muyum? kalp atışlarını duymuyor muyum? Aklından geçenleri okumuyor muyum? ne sanıyorsun? biliyorum işte için için yanıyorsun…yavaş yavaş eriyorsun gözlerden uzak, içine akıtıyorsun gözyaşlarını, biriktiriyorsun…taşmaz mı sanıyorsun? hangi bardak tam doldu?
Sahiplenmediğimi mi düşünüyorsun yoksa? her şeyini… tüm benliğini ve ruhunu,aşkını ve onurunu, çocukluğunu, gençliğini,gözyaşını ve gülümsemeni sahiplenmediğimi mi düşünüyorsun…
Yanılıyorsun ben hep senin ruhunu taşıdım ve onurunu, ben hep seninle çocuklaştım senin gibi ağladım çoğu zaman,senin gibi güldüm ve senin gibi gülümsedim..
Sen farkında değildin ama;
Ben hep sendim!
Kayıt Tarihi : 24.2.2014 20:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yok...
