Her sözüm kendime çıkar bu günlerde
sebep basit hep kendimleyim nicedir
gördüğüm ben duyduğum yine ben
konuşmak kendimle hatta yazmak bile kendime
çekiyorum kendi resmimi çünkü yok başkası yanımda
takılıyorum ama tek başına
izliyorum etrafımı sessizce yok çünkü kendimden başka
hatta en iyi dostumda kendim oldum
en büyük düşmanımda tahmin edin yine benim
of of ne olacak bu benim bitmeyen ruhsal iniş ve çıkışlarım
bildiğiniz gibi değil aşırı yorucu birşeymiş insanın kendisiyle uğraşması
illallah artık benden bana gına geldi en sonunda
sanırım kendimle olan bu samimiyete son vereceğim yakın zamanda
ya başkası girecek hayatıma benden başka
yada kendime bir son vereceğim
desemde elimden hiçbirşey gelmeyeceğini biliyorum
o yüzden tavsiyem şudur ki;
Kendinizi sevin, sevmeye alışın
Mazallah günün birinde düşersiniz kendinize olursunuz bir tane ben!
Kayıt Tarihi : 6.1.2008 14:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!