Ben, hep bu uslanmaz ben...
Bir gün hepinize veda ederken..
Sadece bende kalacak biriktirdiğim acılar..
İçinizden bin bir parça koparken
Hepsini alıp gideceğim yüreğinizden..
Söz dinlemiyor artık açtığım yara
Kalp, kan revan içerisinde terlerken
Yandığım günü çizip bir kâğıda
Sonbaharda tüm ağaçlardan düşerken
Ömrümü söküp alacağım ellerinizden..
Sadece sen değildin bu kâbusta kanayan
Sadece senin gözyaşların bölmedi karanlığı
Acı düştü benim de payıma göklerden
Yorgun senelerin ahı sızarken pencerenizden
Bir hayalet olup yiteceğim düşlerinizden
Vuslatı aradım yalancı varlığınızda sizin
Söze kandım tanrınızın heykeline bakarken
Kavruldum bir kış günü bu kuş yuvasında
Kurduğum hayaller çölünüzde donarken
Bir şiir yazıp dökeceğim gözlerinizden
Ben, hep bu uslanmaz ben...
Bir gün hepinize veda ederken..
Sadece bende kalacak biriktirdiğim acılar..
İçinizden bin bir parça koparken
Hepsini alıp gideceğim yüreğinizden..
Kayıt Tarihi : 31.3.2012 17:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!