Ben Hep Avam... Şiiri - Dem Neva

Sarılmışım aşk ipinin ucuna, ellerim kan revan
Yitip gitti ne varsa düne dair, yok tek bir kelam
Işığını izledim durdum, vazgeçmedim tek bir an
Alemler, alimler gördü ben hep avam..

Bir öyleyim bir böyle, geçip gidiyor günlerim
Sanki bir ben kalmışım, hesabı tamam herkesin
Elinde nurdan bir ışıkla olmayan şeyhimi özlerim
Eteğinden tutunca sanki çıkacak felahıma izin

Layık olmak ne mümkün, fazlından nasiplensem
Keder içinde yitip gideceğim kalkacak ortadan gölgem
Acziyet gerçeğim, ecel takibinde her an ensem
Dönmüşüm arkamı düne, şükrümden çok keşkem

Miskin düştüm, miskin giderim bu yollardan eyvah
Belki bedenim soğur, gözlerim solar bir sabah
Beş para etmez kabirde pişmanlık ah-u vah
Mizanda müflisliğe koşma nefsim, ol artık iflah

Her göçüp gidenle yürekler parelenir
Bir gün sana bana da sır perdesi aralanır
Kokuşmuş dünya gözönüne serilir
Iyi isen iyi ile; kötü, kötü ile bilenir

Pişmanlığın tekerinde döner döner durursun
Ahdini bozar, tövbeden dem vurursun
Şeytan tası almış eline yanar kavrulursun
An için aldanır şahadetten  olursun

Piştim de oldum sanma, etme nefsine düşmanlık
Dünyada sefa sürene ahirette yok padişahlık
Mahmud-u Muhammed'e verildi en büyük imamlık
Hira eteklerindeki Hatice'nindir en hakiki evliyalık ❤