BeN HeP... Şiiri - Yasemin Çağla

BEN HEP...

Sana coşardım...

Sana çağlardım...

Sana yanardım...

Sen bilmezdin...

Hep uzaktan saçlarını okşardım.
Sen hissetmezdin...

Ellerini ellerime alırdım,
Sıkı sıkı tutardım,
Avuçlarım kanter içinde kalırdı,
Yinede hiç bırakmazdım...

Heyecandan her defasında,
Kalbim yerinden fırlardı...
Nefes alamazdım...

Sen konuşurdun,
Ben seni duymazdım...

Başka dünyalarda hayallere dalardım,
Sen bendeydin,
Benimdin,
Ama bilmezdin...

Sonra...

Sonra...

Sen;

Sen susardın...

Ben sana bakardım,
Utanırdım,
Ama,
Gözlerimi senden alamazdım...

Hele bir ağlaman vardı ki...

Sen ne zaman ağlasan,
Meleklerde ağlardı...

Bulutlarda ağlardı...

Dağlarda ağlardı...

Kuşlar çığlık çığlığa bağrışırdı...

Sular tersine akardı...

Ben susardım...

Kıyametler kopardı yüreğimde...

Dayanamazdım...

Seni seviyorum,
ağlama demek için,
Ölümüne kalbimi parçalardım,
Düğüm düğüm olurdu boğazım,
Beynim sus derdi,
Yine susardım...

Ben seni sessizce severdim...
Sen bilmezdin...

Tek kişilik aşktı benimkisi...

İçim yanardı...

Canım acırdı...

Bazen,

Kan yutardım...

Allah kahretsin...
Yinede susardım...

Sen gülümserdin,
Güneşle dost olurdum yeniden...

Kışın karları erirdi,
Baharın çiçekleri açardı...

Nergiz kokusu,
Yürekten yüreğe yayılırdı...

İçim ferahlar,
Ruhum huzur bulurdu...

Ama yinede,
Susardım...

Ben seni işte böyle,
Çıldırasıya...

Çıkarsız...

Sessiz sedasız...

Tek başıma yaşadım...