Ben Hep Şiiri - İrem Akalın

Ben hep senden önce yalnızlık dergahında hatme ederken elemleri
Açardım elimi semaya.
Terk etmişken aşk beni, sakladım hep o şarkıyı ufuklara...
Ben hep mübrem yalnızlığımla ölürken,
Güneş doğmazdı sabahıma.
Kefenimin cebi çürümüş güllerle dolardı..
Bahçemi tayfunlar yıkardı.
İstasyonlarım veda biçer, seferinden dönen olmazdı.
Ben hep senden önce sessiz kaldım
Kollarım bitap düşer yüreğim ağlardı...
Ben senden önce gül tutan adam aradım mintanının cebinde
Ben hep astım kendimi kuytu gecelerde.
Asfaltlarım siyah sonra daha siyah olur yıldızlar damlardı yeryüzüne
Ben senden önce hep seni aradım
Samanyolu oldu yarama bi' çare.
Ay kaybolur,şehir ağlardı. yalnızlık biçtim ellerimde üç beş karanfille.
Bir gün derdim kendime gelecek ve ben onu yalnızlığımla Seveceğim
Artık ağzımda bir türkü olacak gelişin
Ben hep diyeceğim
Ben hep senden sonra mutluluğu göğsünde tadacağım doyasıya
Ben hep senden sonra diyeceğim
Ruhunu gülüm ufkuma katla.
-İremAkalın