Kömür kara yazım kara
Ben hayatta gülemedim
Koydular bizi mezara
Ben hayatta gülemedim
Tam üç yüz otuz bir tane
Evler oldu yetimhane
Veda ettik biz bahara
Ben hayatta gülemedim.
Soma oldu duman duman
Ağlar eşim ağlar anam
Matem dolu benim yuvam
Ben hayatta gülemedim
Haksızlığa karşı çıktım
Alın terimle çalıştım
Haram olsun yiyen hakkım
Ben hayatta gülemedim
Hakkımızı yedi şirket
Yakışmadı biz ölmek
Taşeronu bitir devlet
Ben hayatta gülemedim
Cemal’im der haklı işçim
Dayanmıyor ki yüreğim
Kurban oldular ihmalin
Ben hayatta gülemedim.
23/05/2014
Cemal ÇelikKayıt Tarihi : 23.5.2014 11:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)