Ben Hayatta En Çok Çocukları Sevdim

İster darılsın
İster darılmasın sevgilim
Ben hayatta en çok çocukları sevdim
Onlardı
Geceler boyu uykularımızı bölen
Onlardı
Dokunamadığımız gökyüzünün maviliği
Onlardı
Çağlar boyu nehirlerimizde akıp giden
Onlardı
Bahçelerimizde ekip biçtiğimiz
Gülün en kızılıydı onlar savaşın en orta yerinde
Onlardı
Yaşam diye ipe gittiğimiz
Dövüşen yumruğumuz,
Direnen kavgamızdı onlar
Zencisi-Beyazı, Esmeri-Sarısı birdi
Türkülerimizde, şiirlerimizde şahlandırdığımız.

Allah dedin mi
Masmavi semaya bakan onlardı
Kutsadığı ekmek parçasını öpüp başına koyan
Yalan söyleyince de
Tek ayağını kaldıran onlardı
Onlardı
Öfkelenip oyunlarımızı terk eden
Bıraktıkları yerden oyuna dönen onlardı
Cennette melek, yeryüzünde cennetti onlar
Onlardı
Güzel bir dünya için ettiğimiz kavga
Yarınki umudumuz
Dünkü kavgamızdı onlar
Barış barış diye öldüğümüz onlardı
Öpüp koklayamadığımız gökyüzünün maviliğiydi onlar
Onlardı
Yollara düşen martıların durağı
Ve de dönen dünyanın ninnilerle uyuttuğu
Onlardı
Kızıl-kıyamet gecelerde
Yıldızlardan topladığımız umut
Gökyüzüne serptiğimiz tohum onlardı
Biz yaratılmadan önce böyleydi çocuklar.

İster alınsın
İster alınmasın sevgilim
Ben hayatta en çok çocukları sevdim
Onlardı
Bayramlığını başucuna koyup uyuyan
Onlardı
Yaralı bir kuşun çaresizliğiyle yüreği yanıp tutuşan
Onlardı
Uğur böcekleriyle dilekler tutan
Onlardı
Papatyalarda tek tek kopartılan
Ve de uçurtmalarıyla maviliklere savrulan onlardı

Bırak
Dünya onların olsun sevgilim
Bırak
Aşk onların olsun sevda onların
Bırak
Umut onların olsun yarınlar onların
Bırak
Gökyüzü onların olsun mavilikler onların

Şimdi sen söyle sevgilim sen
Onlar olmasaydı
Uğur böcekleri konar mıydı parmağımıza
Ya da kuşlar
Ya da papatyalarda sevda olur muydu
Ben sen olmasaydık da
Cennet olurdu sevgilim
Biz olmasaydık da
Kuşlar olurdu sevgilim
Ve de çocuklar

İster darıl
İster darılma sevgilim
Ben hayatta en çok çocukları sevdim
Ben hayatta en çok çocukları sevdim.