Ben Hayatta En Çok Babamı Sevdim Şiiri - ...

Meğerse herkes babasına olan sevgisini söylemede hep ürkek kalır gibiymiş. Babası hala yaşayanlar kıymetini bilsin. Can Yücel baba sevgisini harika anlatıyor.

Daha başka tür aşklar, geniş sevdalar için

yok başka biri olmuyor onun gibi
bende en çok babamı sevdim
bilmesede kendi...

hasan ali yücel asla haketmedi bu şiiri... mevkisinin kaymağını yedi durdu... ama şiir fena değil hani...

Analar/anneler çok fedakardır tartışılmaz, anneler üzerine o kadar çok şiir var ki.. Ne kadar yazılsa azdır. Fakat babalar... Maaşı yetmediği için, daireden çıkınca kızına bayramlık alabilmek için akşamüstü odun taşıyan, seyyar satıcılık yapan babalar. Fabrika kuran, devlet yöneten babalar. Babaların da edebiyattaki yeri işte böyle çoğalmalıydı.

Geçenlerde bir gazetede yer almıştı.
Milli Eğitim Bakanı Hasan Ali Yücel'in makamına arkadaş olan iki genç gelir. Yurt dışında eğitim görmek istediklerini, kendilerine yardımcı olunmasını isterler. Hasan Ali Yücel gençlerden birinin yurt dışında eğitim görmesini kabul eder. Diğerini dedikodu çıkar yanlış anlaşılır diye kabul etmez. Kabul ettiği öğrenci bugünün dünyaca ünlü beyin cerrahı Gazi Yaşargil'dir. Yanlış anlaşılır diye kabul etmediği öğrenci ise yukardaki şiiri yazan Hasan Ali Yücel'in oğlu Can Yücel'dir.
Bu şiiri Hasan Ali Yücel Fazlasıyla hadeyior değil mi dostlar?

Babam vefat etmedi ama çok yaşlandı,onu kaybetmek korkusu ile yaptığım bir çalışma,paylaşmak istedim dostlar ile

Babacığım

Çıkmasaydın dönülmez yollara babacığım
Korkarım varlığın bir an gelir hayal olur
Hayali bile kaybederiz,yolda ayak izin kalır
Zaman vurur sillesini,ayak izin bile kaybolur

Söyle kemani yok olur mu gam’ın perdesi
Ölüm gelirse başa,peşrevin sadası mı kalır
Gövde gider,tel kopar,yay tarumar olur
Kırık yayın üzerinde elinin izi mi kalır

Söyle neyzen,ney’in dokuz boğum mu oldu
Hıçkırık dizildi boğazıma düğüm mü oldu
Şahi ney köşede küskün kaderini bekler
İlahi sesi gelmeyen ney’in hatırası mı olur

Söyle hayali,söyle bana,gerçeği söyle
Evladın gözünden akan yaş sel olsa
Yere düşerken tutan, silen mi olur
Düşse toprağın üzerine sesini duyan mı olur

Yanar içim yanar,bu ateşi esen rüzgar mı öldürür
Yağsa yağmur,zannetmem bu yangını söndürür
Evimin yıkık duvarında Tuna’nın resmi durur
Ağlar kenarda mahzun, tuvalin ile şövalen durur

Bir çocukluk bir gençlik bir de şimdiki haline baktım
Aldım elime bitap halindeki tüm resimlerini yaktım
Kimse hatırlamasın seni bu mahzun halinle
Masaya,beni öperken çekilen fotoğrafını bıraktım

Mehmet Akif Gülhan 26.07.2005 Saat 13.58

En çok sevdiğim, defalarca okuduğum şiiridir.'Hayatta ben en çok babamı sevdim.' Ben de. Yerleri Cennet olsun.
Suna Doğanay

e ne diyelim ki güzel siir

'ben hayatta ençok babamı sevdim' sevmeyi daha fazla hakeden kimse olmadı üstat bende ençok babamı sevdim. Yüreğine, kalemine bunları yazdıran yüreğindeki: babana, baba sevgine, teşekkürler.

bu şiir çok güzel.
bıraktın bize
gönlü bol insan.

Babam

Babam, en çok çocuklarını severdi,
Birde ellerini.
İş yapan, tütün saran, saz çalan
O hünerli ellerini.
Çocuklarını, yani bizleri severdi en çok,
Elleriyle, okşar,
Kollarıyla sarar,
Yaşanmış öyküler anlatır,
Yaşanmış türküler söylerdi.
Babam; çocuklarını elleri gibi severdi.
Hangimizin canı yansa,
Babamın elleri yanardı.
Çünkü;
Parmakları, yüreğinin sesiydi babamın.
Babam, en çok çocuklarını severdi,
Birde ellerini...

Ben de en çok babamı sevdim...
Baran Can