Ben Hayatı Düşe Kalka Öğrendim

Bana hayatı anlatma
Ben hayatı yetirince öğrendim
Düşenin dostu olmadığını
Her defasında düşe kalka öğrendim
Çarasizliğin acısını
Kemiklerimin iliklerine kadar yaşadım
Bana hayatı anlatma
Ben hayatı düşe kalka öğrendim

Düştüğüm her kuyudan
Tek başıma çıktım ben
Ne bir el uzatanım oldu
Nede kötü günde
Başımı yaslacağım bir dostum
Hep yalnızdım bu kader oynunda
Geçte olsa öğrendim sonunda
İnsanın kendinden başka
Kimsesi yokmuş şu yalan dünyada
Bana hayatı öğretmeye çalışma
Ben hayatı düşe kalka öğrendim

Bana hayatı anlatma
Anlatma be arkadaş
Öyle yorgun öyle kırgınım ki bu aralar
Kimseyi anlayacak halde değilim
Masun bir çocuk kadar beklentili
Bir ihtiyar kadar suskunum bu aralar
Yaşanmadan geçen yılların
Boşa harcanıp giden ömrümün
Acısı dolanır anılarım da
Saçlar ağırmış gözler kararmış
Beklentiler yorgun
Hayaller suskun
Ömrümden geri kalan yorgun bir adam
Bana hayatı anlatmaya çalışma
Ben hayatı düşe kalka öğrendim