Ben Hayat Bilmecesini Çözemedim Anne

Bir bilmece çözüyorum yıllardır
içinden çıkamadığım
karmaşalara sokuyor beni
bırakıyor azrail gecenin kollarına

Sallantıda kalıyor kahpelerim
bıcak yarası gibi keşkelerim
zan altında kalmış geçmişim
cellat misali önümde yanlışlarım

Kuru bir dal gibi kaldım
rüzgar bile esmeye acır bana
güneşe hasret kuruyan damarlarım
hayatta hep tek başına kalakaldım

Gözlerim bile kırmızıya bakar
kan yuvaları gözbebeklerimde
hasretler sonsuzluğumda
umutlarım avuçlarımda
kaybetme korkusu
ruhumda çoşarda acı ile yaşar

Ellerim kurudu anne
yüreğim titremekte
kalbim acıyor her nefesimde
kabuslar rüyalarımda
tek başımayım
korkuyorum anne
öldüresiye,ölümüne korkuyorum

Nasıl bir bilmece bu
anlat,yardım et bana
nasıl bir nedensizlik bu
neden beni bir başıma bıraktın
arkana bak
ne olur bak artık
ben yok olmaktayım anne

Çaresizlik yıkarmıydı
böyle ruhumu
ruhum çürüdü
kokuyor anne
dayanamıyorum
bu asi kokuya
ruhumu sar da
kurtulayım anne

Geçmişim
offff deli yürek
asi yıldız geçmişim
çözemiyorum bu bilmeceyi
tutanım yok
kimsesiz yanlızlarımdan
yüreğimden
ellerimden

Üşüyorum anne
yaz sıcağında üşüyorum
beni sokuyor çıkmaz sokaklara
çözemiyorum hayat denen
bilmeceyi
olmuyor ne yapsam
bitmiyor
ben her karesini çözdükçe
yeni sorular
yeni çıkmazlar koyuyor önüme

Kalkamıyorum anne
ne yapsam nefes alamıyorum
kalbim isyan ediyor
beceriksizliğime
ama olmuyor
yapamıyorum
ben ömrümün bilmecesini çözemiyorum
elimde değil olmuyor anne

Bıraktım artık uğraşmıyorum
gücüm kalmadı yorgunluklara
sarardı dudaklarım isyanlarıma
dizlerimde titriyor olmadı başaramadım
ben geçmişimin bilmecesini çözemedim anne