Ben Hayale Sarılıyorum Şiiri - Nursel Özşen

Sabrınızın bittiği anlar olur
Biliyorum, bana da oluyor.
Ve size,
Sizden fazla sabır gösterenlere bakın, demiyorum
Aynı yürek değil taşıdığınız
Farklıyız hepimiz görüyorum.
Ümitsizlik içinizden nasıl çıkacak
Onu arıyorum.

Ben ne mi yapıyorum?
Ümitsizliğin orta yerinde bir yerde,
Tam da tükendiğimi seyrederken...
Hayali, davet ediyorum.
Ve geliyor...
Beni içine alıp göğsüne yatırıyor.
Ne huzurdur ondaki!

Ümitsizlik daha fazla bekleyemiyor
Av olmuyorum ona, kaçıyorum.
Ve başarıyorum.
Hayal, tehlike geçene dek, saklıyor beni
Ve sonra salıveriyor yeniden,
Yeniden ve yeniden dünya'ya dönüyorum.

Ne zaman kapım, istenmedik bir acı tarafından çalınsa
Ellerim, hayalin ellerinde
Kapıyı öyle açıyorum.
O zaman ertesi günün kaderini biz belirliyoruz.
Tercih ediyoruz ve tercihimize sıkı sıkı sarılıyoruz.

Söyleyin bana, başka türlü olsaydı
Bu hayat yokuşları nasıl çıkılırdı,
Nefes almak güçleştiğinde
Nasıl soluklanırdı insan?
Yokuşun başında da biz varız, sonunda da
Tırmanırken, hangi adımla başlayacağınızı
Siz seçin.
Eğer başkası bir şey önerirse bilin ki
O, doğrusu değildir
İç sesleri her zaman sindirebileceğimiz kadardır
Unutmayın...