*Ben, Hasretim ve Sen* Şiiri - Namık Salih

Daha dün yanıbaşımdaydın, oysa şimdi çok uzaklarda.
Ama yalnız’ca bedenin oralarda, biliyorum ki yüreğin burada.
Seninle geçirdiğimiz o güzel anları düşünüyorum şimdi.
Tuttuğumda kocaman ellerimin arasında kaybolan minicik,
Narin ellerin geliyor aklıma önce…

Usulca göğsüme yaslanışını hatırlıyorum yavru bir kedi gibi
Ve benim aklımı başımdan alan o güzel gülümsemeni görüyorum hayalimde,
Zaten ben senin hayaline bile doyamıyorum…
Uykularımı dolduran seninle dopdolu rüyalar yetmiyor artık bana…

Kulağıma eğilip usulca seni seviyorum dediğini duyar gibi oluyorum, şimdi,
Ve mum ışığının masamın üzerine vuran değişken gölgelerinde
Yalnız’ca senin siluetini görüyorum bir tanem…

Biliyor musun canım oturduğun kanepenin kırışmış örtüsünü düzeltmiyorum…
Evin her yerinde senin kokun var, uyurken başını koyduğun yastığın kılıfını değiştirmiyorum, pencereleri açıp evi havalandırmıyorum,
O güzel kokunu kaybetmemek için,, menekşe kokulum benim…

Senin özleminle yaşamak ne kadar zor da olsa
Bil ki seni sevmek kadar güzel bir tanem…
Romantik bir melodinin eşliğinde,
Hayalinle birlikte o çok sevdiğimiz dansımızı ediyorum şimdi

Ve yüreğim de seni taşıyorum oradan oraya sallanırken.
Uyurken sıcacık dudaklarıyla dudaklarıma yumuşak bir buse kondurarak
Beni uyandırmasını düşlediğim, sevdiğim
Ruhuma, yüreğime ve bedenime hapsettiğim

Sevgisini iliğimde, kemiğimde hissettiğim,
Hep içimden,, ah şimdi yanımda olsa dediğim sen,,,
Ne zaman kazanabileceğimi bilemediğim
Ve daha kazanmadan hep kaybetmekten korktuğum sen,
O güzel insan,,,

Benim hiç ayrılmamacasına kavuşmak istediğim
Kalbimdeki kara, kuru, küçük sevgilimsin sen…
Ne kadar uzak ta olsan da birlikteyiz işte
Ben, hasretim ve sen…

Yazan: Namık Salih
15 / 05 / 2009 Antalya