Ben Hangi Dünyanın Vatandaşıyım Baba Şii ...

Tank panzer hardal gazı derken
Demir atlara yüklemişler devşirme korkuları
Korkular vururken yaratıcılarını
Su küskün zamana dökülür ölü gözlerden

tamda sevda dönemecindeydiki zaman
Sınır boylarında vuruldun annenin karnında
Ben hangi dünyanın vatandaşıyım baba.

Teşekkürler

güzel bir yürek sesi okudum dizelerden.kutluyorum duyarlı kalemi.sayggılar.

tamda sevda dönemecindeydiki zaman
Sınır boylarında vuruldun annenin karnında
Ben hangi dünyanın vatandaşıyım baba.

Teşekkürler şair yürekli ozan

tamda sevda dönemecindeydiki zaman
Sınır boylarında vuruldun annenin karnında
Ben hangi dünyanın vatandaşıyım baba.

bizki kendi sınırlarımızda yaşam hakları ellerinde vurulanların tırnaklarında tadtık acıyı daha henüz dünyaya gözümüzü bile açmadan kapattılar ölüme bakışlarımızı teşekkürler büyük ozan teşekkürler abdullah ağabi yüreğin hiç susmasın

sevilay

Dünya bizim evimiz sevgili dost.Şiirine ve yüreğine bin selam

Selam gönül dostu,

Dünya'nın gerçeği dizelere yerleşmiş
İçinde beyaz inciler gülümsemiş
Değeriyse bence paha biçilmezmiş
Kutlarım,kaleminiz de bir cevhermiş

O kocaman yüreğinizin değerli kalemini gönülden kutluyor,saygılar sunuyorum.

aslında tüm kirlenmişliklere ve yaşanan yıpranmışlıklara bir çığlık niteliğinde şiiriniz...sırf dünya değil ruhlarda kirlenmekte demek geldi içimden...bunları düşündüren şair arkadaşı tebrik ediyorum...şiir düşünceden geçer yada düşünce şiirden (nacizane benden)sevgi ve saygılarımla....

Sokak kamburu çığlıklaşan bilinç.
Kimlik ağrıları oturmuş yüreğime
Belli deli dolu geçer uçarı çocukluğum

güzel dizeler...
söylenemeyen sözler ve duyulan ama anlaşılmayan sözler...
kimlik ağrıları çok yoruma açık...oluşturulamamış benlik, var olan benliğe şikayet...

sanırım dünya vatandaşı olmamak düşüncesi burada...düşünülen ile yaşanan farklı...

şiir farklı olmuş...belki sizin çok çok değişik bir yorumunuz vardır ama benim görebildiğim bu...

selamlar...

İçimdeki bütün kuşlarda
kıyıları kirlenmemiş sulara göç var
Uzatıyorum elimi bir yıldız kayıyor

Günlerdir bir başka bahar yeşermekte içimde
Sarmaşıklar duvarsız oluşturuyorlar
kendi tünellerini.

Bütün sürgün kuşlar tohum taşıyor yarına.
Kurtarılmış nisan sanki dünden kalan.

buraya bayıldım doğrusu,şiirin tamamı bütün gibi gözüküyor ayrıca,mesajlar var çok güzel,inşallah hepimiz biraz alırız Ozan dosttan,yüreğine sağlık,güzel bir çalışma dostum,tebrikler.

Nükleer santraller dururken eteğinde dağların
Denizler hırçınlaşır azgınlaşır dalgalar
Gelenler ne varsa güzel olan
Alıp gittiler geriye hiç koymadan


Tank panzer hardal gazı derken
Demir atlara yüklemişler devşirme korkuları
Korkular vururken yaratıcılarını
Su küskün zamana dökülür ölü gözlerden'

Düzenin kurgulanıp yeniden insan eliyle yaşama geçirilmesinin sonuçlarını acı bir şekilde yaşıyoruz.Etrafımıza baktığımız zaman insan bilincinden uzak,robotlaşmış ,hareketleri düşünceden uzak insan yığınları görüyoruz.Kendi ve toplumun ne durumda olduğunu bilen farkında olan insanlar ise konuşmaya başladıkları an susturuluyor kaybedilerek,kurşunlanarak,yakılarak..
Düzen kendi kendini yok ediyor aslında tüm ürettiği silahlarla...İnsan olmayınca hiçbirşeyin anlamı yok...Yüreğinize sağlık dost kalem...Sevgi,saygılarımla..Fatma Güven