Ben hala bir çocuğum
kimliğimdeki yarayla oynayan
oysa hiç bilmezdim böyle şeyleri
herkesin bir kimliği varmış
atalarımızın bize öğrettiği
“Bir büyük oyun yaşamak dediğin”
şairlerin ve büyüklerin dediğiydi bu.
ama anlatmayın anlatmayın bunu çocuklara
küçük oyunlar oynasınlar
düşlerini kovaladıkları avlularda
Herkesin bir rengi varmış ve her şeyin
acıların, sevdaların, yalnızlıkların
ve artık biliyorum özlemenin de öyle
oysa böyle değildi suyun bize öğrettiği
Özlemek deyince içimden bir rüzgâr geçiyor
sesinle yankılanıyor bu kent
sesine yağmur yağardı senin
sesin sel olup akardı
kanayan nerem varsa oraya
Bir zehir olup sızıyorum içime günlerdir
sularım kirpiklerimin gölgesini geçmiyor artık
ağlamanın başka türlüsüydü susmak
öyleyse susmakla özetliyorum
kanayan nerem varsa orayı
Şimdi gelsen değişir belki
yağmurun rengindeki kir
hışımı diner rüzgarın, alıp başımızı gideriz
düşlediğimiz mevsimlere
sesimiz sarar yaramızı yeniden
İçimdeki çocuğu gizliyorum nicedir
varsın büyüklük kazansın, o bilgelik simgesi
ama unutuldu sanılmasın yine de
ben hala bir çocuğum seni kaybettiğim yerde
(2015)
Ramazan Samet YılmazKayıt Tarihi : 18.4.2015 04:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)