Sen git diyorsun bana
Sil ismimi beyninden
Sevdamı kalbinden
Kolay mı be güzelim kolay mı...
Sensizliğin acısıyla
Bazen melankoli
Bazen hercai
Duygularında kaybolmuş serseriyim
Çek vur beni
Ölümüm elinden olsun beyaz gülüm...
Gül dalında goncayım
Sen, yaprağımdaki şebnem
Hazan vuran yüreğimde
Sen umuda açan kardelen...
Yine yüreğim darda
Geceler, bütün karanlığıyla ruhumda
Sanki toprak çekiyor beni
Tenim toprak kokuyor
Sen yoksun ya
Umutlar da tükendi, baharlarda...
Bütün gece yine seninle beraberdim
Yokluğunda hayallerinle avundum
Zavallı biçare yüreğim yorgun
Kadehlere vurdum kendimi
Onlar bile tartamadı kederimi...
Yine hüzün bastı
Şarkılar avutmuyor
Bir sigaram bile yok
Gözyaşlarımı dindirmeye
Yine sabah olmuş
Umutlar yarınlara kalmış
Duygular paramparça
Bir ben miyim hep hazanlara gebe...
Ben bütün çiçekleri kurban ederken sana
Gözlerinde iki damla yakamoz pırıltıları
Ve nerden geldiği bilinmeyen içli bir keman sesi
Sen sokağın sonunda, ben ortasında
Sanki beyaz perdeden
Hüzünlü bir son sahnesi canlanıyor
Sevda anlatılmıyor sevdiceğim
Gözlerden dökülen yaş mı yoksa sevgi mi bilinmiyor...
Çok şey öğrendim senden çok
Sevmeyi, sevilmeyi, terk edilmeyi
Pişman değilim çektiğim acılardan
Yaşattığın mutluluklardan
Gönlüme kattığın güzellikler için
Sana çok teşekkür ederim
Belki inanmayacaksın ama
Ben hala bende seni yaşıyorum...
©
Seyit Burhaneddin Kekeç
Kayıt Tarihi : 12.4.2007 02:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!