Ben Gurbeti İstanbuldan Bilirim...

Ben Gurbeti İstanbuldan Bilirim

Ben gurbeti İstanbuldan bilirim.
Haremden,Topkapıdan,Esenlerden...
Bir otobüs gelir, bir otobüs kalkar....
Nice ümitler taşır her seferinde,
Hasret dolu yüreklerle,
Sevdiğine kavuşanlar....
Sevdiğinden ayrılanlar...
Ben gurbeti İstanbuldan bilirim.
Gençliğimin geçtiği Cağaloğlu yukuşundan,
Taşlıtarladan, Eyüpten,
Kaldığım tek odalı barakadan,
Ben gurbeti İstanbuldan bilirim.
Arnavutköyden geçerdi yolum,
Uzanırdı taa Bollucaya...
Habiplerden bilirim ben,
O şirin Boğazköyden...
Ben gurbeti İstanbuldan bilirim.
Bana yokluğu sormayın,
Hasretlik nedir? demeyin...
Az çekmedik pansiyon köşelerinde,
Öğrenci yurtlarında...
Gülhaneye sor, anlatsın yalnızlığımı,
Sultanahmet buna şahit.
Beyazıt tanır bizi,
Az kitap satmadık çınaraltında,
Az gidip gelmedik, Bakırköy meydanında...
Az tren beklemedik Sirkecinin garında...
Az telefon açmadık büyük postahanede...
Ben gurbeti İstanbuldan bilirim.
Ey Eminönü, Karaköy!
Üzerinden gelip geçtiğim Galataköprüsü,
İskelede yediğim balıklı ekmek,
Kuyruğa girip beklediğim otobüs durağı,
İstanbulu sizinle tanıdım, sizinle sevdim.
Ben gurbeti İstanbuldan bilirim.
Ne günleri geçirdim sılaya hasret,
Yüzbinlerin içinde yalnızlığı yaşadım.
Işıkları yanıp,sevgiyle tüten ocaklara,
Gıptayla baktığım günleri bilirim.
Yinede sevdim seni ey İstanbul!
Acıya seninle alıştım,
Yokluğu seninle tattım,
Hayatı sende öğrendim...
Ben gurbeti İstanbuldan bilirim.
Hiç birşey söndüremez,
içimdeki hasret ateşini.
Ne Marmara, ne Karadeniz.
Bir katresi yeterdi zernabat suyunun...
Vangölünün bir esintisi...
Van'dan uzak kalmak ne demek bilirim.
Gurbeti ta gençliğimden,
Herkesin gönlünün olduğu yerden,
Ben gurbeti İstanbuldan bilirim.
Acımı deştin, yaramı tazeledin,
Vurdun beni can alıcı yerimden.
EY KALEMİN GÖZYAŞLARI!
Unutulmak nedir, vefasızlık nedir bilirim.
Taa baharımda tanıştım...
Ben hasreti, ben gurbeti İstanbuldan bilirim...

ADNAN ÖZKAN (YANIK SEVDALAR)