Ben Gurbet Şiiri - Dogan Tufan

Ben Gurbetim.

Gurbet hep benim içimde yara
Aklıma düşünce gözlerim ağlar
Gizli,gizli yüreğim hep yanar
Gurbet benim içime actı yara
Gurbet benim içimde ben gurbetim.

Vatan yaşamak için yurt edilir
Doğup büýür, ekmeği,suyu içilir
Albayrak altında nöbetler tutulur
Gurbet benim içime actı yara
Gurbet benim içimde ben gurbetim.

Tütüyor burnuma mis gibi kokular
Özlemim kat,kat hep yükseliyor
Kavuşacak günler iple cekiliyor
Gurbet benim içime actı yara.
Gurbet benim içimde ben gurbetim.

Hasretim katmerlendi bitmiyor
Gurbet içimi eritip, söndürüyor
Bu hasretliğe yürekler dayanmıyor
Gurbet artık benim içimi eridiyor.
Gurbet benim içimde Ben gurbetim.

Binlerce kilometre ıraklardayım
Başka dillerle anlaşmaktayım
Ruhsuz insanlarla calışmaktayım
Gurbet beni ben gurbeti bekliyorum
Gurbet benim içimde ben gurbetim.

Türkçe konuşan,dertleşen,dostlarım
Uzaklardalar hürce,özgürce vatanım
Dilimiz farklılaştı,karıştı ana lisanım
Gurbetde konuşmuyor yalınız insanlarım
Gurbet benim içimde ben gurbetim.

Vatanda havayı tenefüs etmek varmış
Kardeşlerimle sohbet etmek de varmış
Düğünleri, bayramları görmek varmış
Gurbetde özlediğime kavuşmakta varmış
Gurbet benim içimde ben gurbetim.
Doğan Tufan