Ben Gül Şiiri - Lokman Demir

Zulamda kızılca kıyametler,çiğ düşmüş toprağıma
Bağrından vurulan turnalar gözlerimden giderir susuzluğunu,
Karanlık kentlerin, kasım yüzlü perdesiyim,
Adıma sürülen kara lekedir bu yanlızlık, kimsesizlik,
Oysa hep bülbüller hayal etmiştim, dalımda dinlenen
Ben, Gül, gülmeyi unutan, soluk yapraklı çiçek
Hazan vurmuş dallarımda, baykuşlar seyreyler oldu alemi
Pususuna düştüğüm zemheriler,
İntihar karası bir çığ düşürdü kırmızı kan yüzüme
Her sabah, baharsız mevsimlere uyanırım,
Üşüyor soluğum, dipsiz kuyulardan bir haykırışa veriyorum yapraklarımı
Ben ''GÜL'' yani namı değer, bülbül katili
Yanlızlığın gizli öznesi...
Kalabalık bir kentin ortasında yanlız ölüyorum...