Ben Görmeden Git Şiiri - Müjgan Asıl Kefeli

Usulca ses yapmadan ayrıl canımdan.
Bu son sabah son uyanışım,
Son kalkışın yanımdan.
Üzülmüyorum yalnızlığıma
Alışmak zor olacak bel ki,
Yalnızlığım ben kadar yakın bana.
Uykuya yenik düştüğüm saatlerde
Git tan yeri ağarmadan
Sabah sensizliğe uyanayım.
Aynada ben diye hayaline bakayım.
Gideceksen usul usul,
Parmak uçlarına basarak git!
kaçışın kadar kolay olmayacak unutuluşun.
Feryat etmiyor suskunum.

Korkmuyorum canımdan can alırken.
Sensizlikten korkmuyorum
Alıştım dert yumağına sarılıp büyümekten
Şikayetim yok,
Hadi git görmeden.

Senden gelen dertlerin hamalıyım
Yorulmadım sırtlayıp yürümekten
Hazan modasına uydurdum ayrılığı,
Ardından dökülse de sevda yaprakları
Ezdirip yok etmem bizli hatıraları.
Kalan anıları naftalin kokularına sarar
Çıkarmam yüreğimin kuytu köşesin den.

Bu sabah kapalı kalsın perde,
Güneş girmesin pencereden.
Gözlerim; yatağın diğer yanını boş görmesin
Aşk sade ve masumdu,
Sen hüzünleri yüklemeden
Sessizce yavaş,yavaş git bu evden.
Biraz daha oyalanma, zorlaştırma
Tam vaktidir ayrılığın.
Gitmesine git de; beni nereye koyduğunu söyle.

Senden bana kalan boş sandalye,
Eşlik eder senin yerine.
Dertleşiriz,
Ben ağlarım ‘o’ güler
Sonra ‘o’ güler ben ağlarım.
Tıkırtı yapmadan…
görünmeden usulca kalk yanımdan.
Durma…
Durma öyle ayrıl canımdan.

Gözlerim kapalı,
Uyuduğumu düşünme
için için ağlamıyorum hıçkırıklarım
Derinden.
Sesimi bir ben duyacağım
Birde yüreğim
Gidişini bir ben özleyeceğim,
Birde yola bakan gözlerim…

Gamze YAĞMUR