Ben Gitmeyi Bilirim Şiiri - Zülan Eskin

Sensiz kaldım
Gözlüğümü kaybetmiş gibi, rahatsız edici
Hayallerimde yaşıyorsun, çaresiz
Her sabah tek tek hatırlatıyorum kendime;
Birlikte geçirdiğimiz zamanları
Yürüdüğümüz sokakları, gittiğimiz yolları
Ellerini tuttuğum, boynuna sarıldığım anları.
Özür dilerim sevgilim;
Gün geçtikçe biraz daha unutuyorum kokunu
Olmuyor böyle ayrı gayrı
Şimdi uyuduğumuz saatler bile farklı.
Olsaydın şuan yanımda, diz dize
Ben yine dokunmadan duramazdım sana
Ezberlemeye çalışırdım her kelimeni
Bakışlarınla, hareketlerinle, nefes alışınla bile
Bilirdim ne dediğini, ne hissettiğini.
Saatlerce kavga eder, bir süre sonra nedenini bile unutur
İlk göz göze gelişimizde gülmeye başlardık
Sen bana sorular sordukça
Ben yine unuturdum tüm söyleyeceklerimi
Karşına çıkmadan kaç defa tekrarlamış olsam da.
Sen gelene kadar ki o heyecanım var ya
Nasıl anlatsam, hani olurdu ya çocukken
Babamın işten gelmesini dört gözle beklerdim
Gelirken birkaç çikolata ve meyve suyu almıştır diye
Bu arada şeftaliliydi en sevdiğim
Öyle işte, bir en sevdiğim de sendin
Görünce kalp sağlığımı bozan.
Sen yine gel, ellerim dolaşsın o tan rengi
Saçlarında, sakallarında
Ben gitsem de sen yine gel sevgilim
Çünkü o şehir göremeyecek bir daha;
Öyle kavuşma, öyle bir veda.