Ben gitmedim ki! Şiiri - İnsaf Caner

(OĞLUM'a)

Ben;
Ölmedim..Anam,
Sendeyim..
Hani;
Gözlerin dalar ya uzaklara,
Buğulanır aniden..
İşte..Ben yanındayım.
Gözlerinin kararması,
Öpüşlerimdendir..
Hani;
Aniden ürperir,
Besmele çekersin ya...
İşte..O benim anam..
Üşümen,
Isıt diye sarılmamdandır..
Hani;
Arada bir,
Saçların dağılır ya,
Rüzgârdan sanıp kızarsın.
İtme anam..
Onlar benim ellerim,
Saçlarını okşayan..
Hani;
Arada bir,
Muhabbette
Gülersin ya..
Duruverir aniden
Matlaşır gözlerin.
Durma anam..
Hep gül..
Gülüşlerini öpüşümdendir..
Hani;
Resmime bakarken,
Titrer ya ellerin..
Yaşlılıktan değil anam..
Özlediğim
Ellerini öpüşümdendir..
Hani;
Geceleri uyurken,
Dönersin ya
Sağa sola..
Birine değmiş gibi
Sıçrarsın aniden.
Etrafına bakarsın ya..
İşte;
O benim anam.
Korkma! ..
Dokunan ellerimdir saçlarına..
Üzülme..
Hüzünlenme..
Yaşa beni doyasıya.
Ben ölmedim anam,
Sendeyim..

(Evet UMUT halâ bendesin.)