Ben Gidiyorum İzmir Şiiri - Can Özeken

Ben gidiyorum İzmir,
sana teslim herşeyim,
ağladığımı zannettiğim ıslak gözlerimle,
çektiğimi sandığım dipsiz acılarla,
ben gidiyorum İzmir.

Hep ağladımı sanırdım bu güne kadar,
hıçkıra hıçkıra,
derin, derin iç çekerek
ağlamanın gözde değil,
özde olduğunu
gerçekten ağlayınca anladım.
Ben gidiyorum,
inandığım değerler uğruna
yaşamayı göze aldığım için.

İzmir'im,
dosthane göğsünde uyuduğum,
ıslak sokaklarında yürüdüğüm,
ağladığını zannetme yağmurlu havalarda,
ayazında, baharında, yazında
nefesimi içime çektiğim gerçek dostum,
O son,
öldürücü ihanetini yapmadan insanlar bana,
gidiyorum...

Korkma İzmir,
üzülme,
seni terk etmiyorum,
sadece sade bir ben'den
limoni bir ben'e gidiyorum
ağlamaya değmez insanların sokaklarında
ben olarak, ben gibi
kayboluyorum...