Ben Gidiyorum Şiiri - Mehmet Zafer

Kuru bir nehir yatağında iki göz iki çeşme
sana kızıl çiçekler yeşertirken
şimdi ayaklarımın altında papatyaları ezip
ahmaklığıma içiyorum! !

Sana dair bütün ezgileri susturdum yüreğimde
seni anlatan bütün lehçeleri unuttum
acını da karın boşluğuma saklayıp gidiyorum! !

Sana söylediğim bütün ezgileri
avuçlarımda biriktirirdim
aşkın anadilinde her mısrayı sana yazıp
bütün özneleri yakardım
Katil yüklemleri koluma takıp gidiyorum! !

Şimdi bu satırlarda ne ben kaldım
ne de senden arta kalan burun kıvırmaları! !
Seni böyle sevmeseydim
andolsun ki ıslatamazdın kirpiklerimi
hiç bir acı titretmezdi yüreğimi
dişlerim mengene gibi yapışmazdı dudaklarıma..

Oysa adın dudaklarıma her değdiğinde
yağmurları içerdim kana kana
emsali olmayan bir heyecandın
kuruyan dimağımda yutkunduğum…

Kaç zamandır kirpiğim kapanmadı gözümün üstüne
uykuyu unuttum
avuçlarımın terini
kirpiklerimin ucuna bastıra bastıra gidiyorum!

Ne senden bir merhabaya
ne sana bir elvedaya gerek duymadan
dönüp sırtımı anılarına gidiyorum! !

Sana bıraktım azat edemediğin gururunu
bensiz gecelerinde koynunda sabahlayıp
onuruna öpücükler kondurursun..