Ben Gidiyorum Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Gemileri, yelkenlileri yaktım ardından;
Bana geri gelmemen için.
Yıldızları koparıp saçlarıma yağdırdım;
Gecenin koynunda izimi bulmaman için.
Ne bir resim bıraktım sana, ne de bir ses
Duyupta, görüpte pişman olmaman için,
Pişman olupta dönmemen için.
Bütün aydınlıkları sana gönderdim;
Karanlıkta aklının, fikrinin, ruhunun karışmaması için,
Karışıpta; beni bulmaman için.
Görmeyeceksin artık yüzümü,
Duymayacaksın artık hiçbir sözümü.
Yıllarca içimde yanan volkan keşke patlamasaydı.
Keşke o lavlar seni değil,
Yıllardır olduğu gibi bir beni yaksaydı.
Dilim tutulsaydı da, ellerim tutmasaydı da;
Satır satır içimi dökmeseydim önüne,
Hece hece sevdamı bildirmeseydim yüreğine.
Ben hep kendimi bildim bileli
Keder tohumu ektim, hasret topladım
Yürek tarlamdan.
Bileydim sana acı vereceğimi,
Bileydim senin aklını bulandırıp üzeceğimi
Hiç çıkmazdım mahsenimden kalırdım gizli gizli.
Affet ne olur beni bütün olanlar için
Affet lütfen beni, yüreğimi açtığım için.
Farzet ki; ben sana bir şey demedim,
Farzet ki; ben hala geçmişte gizli
Nerede, nasıl olduğu belli olmayan biriyim.
Acılarıma, günahlarıma ve kaybetmişliklerime
Seni eklememeliydim.
Ne kadar hakkım varsa sana
Helal olsun diyorum.
Bildim ki ben olmadan rahatsın, mutlusun,
Bir ömür boyu mutluluk diliyorum.
Artık beni arama bulamazsın,
Bulsan da bela bulaşır benden yana,
Sonra inanki pişmanlık duyarsın.
Kıyamam sana ne olur sen kal kendi yolunda.
Ben mi?
Beni boşver, takma beni kafana;
Su akar yatağını bulur nasılsa....