Ben gidiyorum Şiiri - Ahmet Kurnaz

BEN GİDİYORUM
Tut ki bir şafakta sana gelmişim.
Kırıp zincirlerini gönlümün,
Azaldığa koşmuşum.
yüreğimin tutsaklığına isyan,
gözlerine sevda dolmuşum.
Yitik gözyaşlarında gülümsemiyor dudakların,
Ellerin titriyor tutarken ellerimi.
Per perişan hüzünlerin,
Ruhunu sıkan cendere oluyor bu şehir,
Ben gidiyorum.

Hiç bilmediğin uzak bir diyara,
Hasreti serpiştiriyorum.
Sonra gözlerinden yıldızlar topluyorum
saçlarına takıyorum tek tek.
Ve hayaller takıyorum saçlarının her bir teline
Akşamlar erken çöküyor düşlerime.
Geceye varıyor zaman,
Ben gidiyorum.

Veda etmeye dilin varmasa da,
Veda zamanı ey sevgili.
Koyuver gitsin gözyaşlarını.
Ya şimdi ağla,ya hiç ağlama,
Arkamdan ağlama.
Ağlamak vakti geçti,
Geceler,gurbete gebe.
Sabahlar hasret doğuracak,
Ben gidiyorum.

Senin bıraktığın yerde,
yalnızlığı yaşayarak,
Çaresizliğimi paylaşarak kendimle.
Sensizliğin en koyusunu koyarak yüreğime.
Geldiğim gibi gidiyorum.
Ben gidiyorum…

02.09.2006