Ben gidince Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

Ben Gidince

Nasıl yanacağıma bir bak gel de gör, ben ölünce,
Pervaneyim artık kalmadı pervam, boşuna perva ben ölünce.
Ona benzeyen fidanlar ne zaman mihiri vefa olmuştur?
Ben için cevr ü cefayı elden bırakmış neyleyeyim ben ölünce.
*
Ey dert pazarı ey gam üreten son cefa köşesi,
Tadım tuzum yok kalmamış neşem, sefa ne etsin ben ölünce.
Yaşamım fetret dolu ki kimin kimsem olmuştur,
Bu dünyada hep aftı umudum xuda, neyime yarar ben ölünce?
*
Benim mezar taşım o güzelin önünde çakıldı, ne fayda?
Bahtsızlık bahtımın yakasını bırakmış ne yazık ki ben ölünce.
O güzel benim naaşımı görünce kıyam eylemiş,
Neyleyim kıyameti kopartmış, kopartmamış ben ölünce.
*
Ben gamla doğdum yüreğim Sinem Gam Perver,
Gamda kaldı kimsesiz yaversiz, ne yazıkki ben ölünce.

Şiwan ali Yilmazdağ