Ben giderken. Şiiri - Gürsel Pal

Ben giderken en çok seni bıraktım geride.
Yere damlayan bir kaç damla göz yaşımı bir de
Ben giderken.

Ben giderken Eylül dü.
Yapraklarını döküyordu ağaçlar,
Yerlerde sap sarıydı yapraklar
Ben giderken.

Ben giderken sana bu canımı bıraktım,
Bir de senli yaşanmış hatıraları,
Bir damla göz yaşın olarak aktım belki de gözünden
Biliyorum ağlamışsındır sen,
Ben giderken.

Sakın sorma bana neredesin diye,
Her gece ama her gece yanındayım eş ruhum.
Bedenin bir kılıf olduğunu unutmadım
Sana doğdum her gece ay misali,
Ben giderken.

Ara sıra uğra sende benim yanıma,
Bir minik hercai ek benim toprağıma
Bir damla su ver ara sıra,
Ben bir çok hercai bıraktım
Bilirsin ardımda.

Ben giderken seni bıraktım sanma,
Sakın sanma bensizsin,
Bir ılık rüzgarla tenindeyim bazen
Bazen bir kelebek olur konarım yakana,
Sen benim eş ruhumsun,
Sana ruhumu bıraktım canım,
Ben giderken.