Ben giderken en çok seni bırakacağım ardımda
ben giderken.
Ben giderken sana açmamış bahçemin en güzel çiçeklerini
bırakacağım ben giderken.
Sanma ki bir bilinmezliğe gidişim.
Sen benim ikiz ruhumsun aşkım,
Yani her yanımda olacaksın.
Beni saran kefenim değil aşkım
Sen olacaksın biliyorum, ben giderken.
Ben giderken gülümsemeni istiyorum sadece
Bu bir ayrılış değil benim için sana kavuşmam olacak.
Her gece sana geleceğim pencerenden
Ve her gece sana sarılacağım sen hissetmesende
Ayrıldık deme sakın. Gittin deme bana.
Bu gidiş ayrılığa ait olmuyacak
Bu ayrılıkta elveda yok
beraberlik olacak.
Ruhum senindir.
bedenimde olmasamda.
Bir kaç damla düşerse topraklarına benimdir,
Bahçende çiçekleri büyütsün diye.
Bir kuş konacak camına,
Kanadında benden bir ruh olacak.
Sana bakacak.
Ben giderken en çok seni götüreceğim.
Bende olan seni.
Bende olan sen hiç tükenmeyecek.
Sana olan aşkım, sevgim.
Hiç ama hiç bitmeyecek.
Ve bu gidiş ayrılığa değil
Benim kurtuluşuma olacak.
Ruhumun azadı olacak.
Ve bu ruhum daima ve daima seninle dopdolu olacak.
Ben seni her hangi bir şey gibi sevmedim ki!
ben seni taparcasına sevdim.
Ölürcesine sevdim.
Ben seni bütün kalbimle
Ruhumun derinliklerine koydum.
Ve seni götüreceğim en çok
Ben giderken.
Melankoli.........
Gürsel PalKayıt Tarihi : 1.2.2007 20:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!