Ben Giderken Şiiri - Hasan Hüsnü Almas

ben giderken
acılarımla baş başa bıraktın
göz yaşlarıma hapsettin

ben giderken
sensizliğin acısını
başka acılarla büyüttün
gerçeklerin üstünü
acımasız yalanlarla kapattın

ben giderken
hem bana hem kendine
çok yazık ettin

ben giderken
kahvaltı tabağım zehir zıkkım
zeytinler akrep gibi siyah
peynir ölüm gibi beyaz
ağız dolanmaz
düğümlenir boğaz

ben giderken
kara bulutları alıyorum
karı, doluyu, yağmuru
ayaz geceleri alıyorum

ben giderken
sana pırıl pırıl bir gökyüzü
güneşli bir gün bırakıyorum

ben giderken
ıslanan kuşlar pencereme konsun
baharın çiçekleri bahçende olsun

ben giderken
yoksul memuru, işportacıyı alıyorum
sahtekar dilencileri sana bırakıyorum

ben giderken
doğru sözleri yalansız gözleri alıyorum
yalancı siyasetçiyi, yanlı basını sana bırakıyorum

ben giderken
ağlamasız duygularımı alıyorum
timsah gözyaşlarını sana bırakıyorum

ben giderken
onurlu duruşu alıyorum
yalanın varsa onursuzluğu sana bırakıyorum.

ve ben giderken
içinde sen olan o gün ve o geceyi de alıyorum
içinde ben olan hiç bir şeyi sana bırakmıyorum.