Ben gideceğim; Sen öleceksin! ...

Seni kollamayacaklar…
Kimseye dönemeyeceksin sırtını.
Buralarda delikanlısı
kalmayacak Çarşamba’ların.
hafta sonların uğursuz geçecek;
seni bir akşam
böğründe 80 tane saçma deliğiyle
toprağa emanet edecekler!
Bundan sonra
sinkaflı cümlelerle
isyan edemeyeceksin!
Ben gidince sen öleceksin!

Su ne aktı, ne yatağını buldu…
En dayanıklısı acılara
Görünce hasreti çıldırdı!
Aramızda yaşamayı bilen de yoktu,
Dört elle sarılan da!

Yazık;
En son dakikanın
Yorgun cümlesi!
Gece yarısını üç saat geçe
muhabbete başlanmayacak artık…
ikram,saki,meze..
ve dağıtılmıyor biliyorsun
hiçbir zaman cenazelerde
şişesi büyükte olsa bir ufak!

Her akşam yalnız içilecek!
Babam kızsa da
‘yeter artık oğul’ dese de
Kavgaya yalnız dalınacak,
Ve yalnız çekilecek cezası;
yollarda düşürüp düşürüp
bulduğun aşkın!
Sevgili nasılsa düşünmüyor beni…
Öksüzüm…
Öksüzken şiir bile yazılmıyor anaya!
Öyleyse bir sen kaldın!
Sen de;
Ben gidince, öleceksin!

Demiştim!
Böyle ormanlarda ağaç olunmaz!
Oysa ki kitabı yazılacaktı serseriliğin,
Belgeseller çekilecekti belki
Nasıl yaşar insan sevgisiz diye!
Bak…
Bir geceden sonra tutulmadı yasın!
Ona göre,
Ben gideceğim; sen öleceksin!
Ve …
Dün apar topar ayrıldım,
gülmelerimi gaspeden,
ağlamalarımla tutsak yaşadığım
gözyaşlarımı haraç isteyen
ve soysuz bir hastalığın pençesinde
inim inim inlese de
yine dediğini yapan
bir şehir bıraktım geride,
bastım gittim anlayacağın!

Daha ilk yudumunu almadan
gurbet zehrinin
daha görmeden tapusuz arazilerini
bize mezar olacak dağların;
ölüm haberin geldi!
Ben gittim; seni öldürdüler!
Seni kollayamadılar!
Buralarda delikanlısı da kalmadı
Yaşadığımız yılların! ....