Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
BELKİDE
HER BİRİMİZ YAŞADIKLARIMIZLA ÖZGÜNÜZ
NE BİZ BAŞKASIYIZ
NE BAŞKASI BİZ
HEP BİRLİKTE GÖKKUŞAĞIYIZ
SELAM OLSUN ŞİİRE VE ŞAİRİNE SAYGIYLA
FATMA HATUN ESEN
ANLAMLI VE GÜZELDİ.
KUTLUYORUM..SAYGILAR.......HALİLŞAKİR
========================================
** YANITLANAN MESAJ ********************
=============================
==============================
====================
şiirinizde makul çağrışımlar benzetmeler usta,tarihte yerini almış şairin kullanımları var kutlarım!!!saygılarımla veZAMANE HALK EDEBİYATINDAKİ ŞİİRLERİ HATIRLATTI AMA KENDİ GÜMÜŞ POTANIZDA SİZE ÖZNEL ÖĞELERİ ERGİLEMİŞSİNİZ TEBRİKLER BİR EDEBİYATCI OLARAK GÖRÜŞ UFKUM!!!====================NOT!!!BENİM (BALIKLI GÖLÜN HAVUZUNDA,!! MOGADİŞU LİMANI YANIYOR !!!(İNSANIN ÖNEMİNİ VURGULUYOR)! ŞİİRİME YORUM GETİRİNİZ ŞİMDİRİZDEN SAKARYA NEHRİNE !!!AMCAM MÜACİLEN=====================
** YANITLANAN CAHİDE!! BAĞIŞLADIM ÖMRÜMÜ !!=======YORUM BEKLİYORUM ACİLEN NARSİSTLİĞE SON VERİLSİN EGOİZME!!!
Güzeldi Çobanoğlu Bir çokları gibi sen gibi selamlar
Çok güzeldi evet SEN GİBİ diyorum.ve katılıyorum tüm yüreğimle.dost.sevgi ve saygılarımla.
Coplandın mı hiç?
Bir Mayıs alanlarında
Ölenlerle ben gibi öldün mü?
Yaralanlara umuda,
Dostlarla devrime
Taşındın mı hiç?
Gömleğin kana bulandımı?
-------------
Hayata bakılırken, hayatı verenin,
BAK dediği yerden bakılmadıkca
hata yapılır, yapılan hatalar da, acılarla
ödenir. Ama gene de dünya dört dörtlük olmaz
çünkü Hayat acılar ve dertlerle tasaffi eder
cennete liyakât kesbeder. İMTİHAN DÜNYASI
Tebrikler üstedım, mantığı selamlamasamda
yüreği selamlarım TÂBİ..
Bedri Tahir Adakllı
Şiiriniz, güzeldi; kutluyorum... 10 puan... Ant.+... Sevgiyle...
Ey candan sevdiğim dostum!
İki dirhem bir çekirdeğe
Mühtaç kaldın mı,hiç?
Yaşama direnmek için
Şehirdeki yoksulluğa
Kırsaldaki zulüme
Patron-ağa düzenine
Direndin mi,
Ben gibi bizler gibi sen de?
Ey candan svdiğim dostum!
Özgürlüğe koştunmu hiç?
Emekçilerle,işçilerle
Kol kola,saf safa onurluca
Yarınlara yürüdün mü?
Bazen de
Engellere takılıp
Coplandın mı hiç?
Bir Mayıs alanlarında
Ölenlerle ben gibi öldün mü?
Yaralanlara umuda,
Dostlarla devrime
Taşındın mı hiç?
Gömleğin kana bulandımı?
Bedenin kızıla
Ben gibi,benim gibi hiç?
_____________________________________
Anlamlı ve güzel bir çalışmaydı üstad...
Emeğine yurtsever yüreğine sağlık Mehmet bey...
Kutluyarum...Bütün kalbimle ve tam puanımla...
Saygılarımla..
Hüseyin Çubuk
Ey candan sevdiğim dostum!
Sen hiç aç kaldın mı,
Yada çıplak?
Bir an olsa da,
Yada bir kaç saat?
Günlerce tutuşarak
Kor bir ateş gibi
Alev,alaz
Yandın mı,ben gibi?
Yüreğine sağlık,saygı ve selamlar...
YÜREĞE SAĞLIK...KUTLARIM ŞAİRİ...
Bu şiir ile ilgili 24 tane yorum bulunmakta