Ben işte; sen gibi...
Kendini, sarıp sarmalayan;
Acıyan yaralarını saklayan...
Ben işte; sen gibi...
Rengi aynı, umutlarımızın...
Her düşüşte kendimizi bulduk...
Karşı durduk, güçlüklere cesaretle...
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Hikmeti anlayıp, sabra sarıldık...
Günü karşılarken şafak vakti;
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta