Ben Geldim Kelkit! Şiiri - Selim Seven

Ben sana nasıl kızayım Kelkit?
Bana başkalaşmış aşklar tanıtan,
En yalnız günümde beni sokaklarında saklayan,
Gözyaşlarımı toprağında kurutan,
Sen değil miydin?

Sen değil miydin beni alaşağı eden?
Hani o ulaşılmaz sandığım kral koltuğumda beni üşüten...
Herşeyim bitti sanarken,
Elime kimsesiz bir aşk tutuşturup, terkeden....

Sen değil ya hu!
Senin suyunu içenler, beni sana küstüren...

Bak uzun sürmedi hasretimiz Kelkit,
Demiştim sana giderken bir gün dönerim diye,
Maziden hoş bir seda duyma,
Gurbette kaybettiğim çocukluğumu, sende bulma umuduyla,
Sabırsızlığına sitem etmeden koştum geldim sana....

Özlemişim be Kelkit,
Ellerin temmuzunda, ben senin ayazınla üşümeyi...
Saat on birde, yavaş yavaş söndürmeni ışıklarını,
Çıkıp Yılanlı'dan aşağı deliler gibi bağırmayı,
Kıran'da sarhoşların yanık türküleriyle ağlamayı,
Herşeyinle, özlemişim seni...

Büyük yerlerin büyük dertlerinden bıktım da geldim Kelkit!
Senin sakinliğine, sessiz akşamlarına,
Sende bıraktığım gerçek dostlarıma,
Korka korka yaşadığım, aşklara geldim!
Amaan, komşular duysun ne duyacaksa Kelkit!

21 07 2007