"ben Geldim" desek... Şiiri - Mekan Atac

Buluşmamız tahmini rastlantıyla olurdu.
Rastlantı ölümdü.
Buluştuk, elini uzattın.
Dokundum parmaklarına.
Gözlerin değdi yüreğime
Yüreğimde ufak bir acı
Bekledigim an.
Hayat kulağıma fısıldadı.
"Kalk, sirkelen ve yorul,
özlenecek çok daha gün var" dedi.
Özlenecek çok daha gün var.
Bir rastlantıyı kovalayacak
Çok daha gün.
Senin özlemine çekilecek çok ah, var.
Sana yazılacak
Çok şiir var...

Sessizce gidişimiz vardı.
Iki gururlu yürek
Arkamıza bakmadan
ve göz yaşlarımızı görmeden.
Işte öyle sessizce gittik.
Üzüntümüzü paylasmadan
Yapmacık gülmelerle gezdik,
Yalnızlığımızı etrafa göstermeden yaşadık.

Her gece  sessiz çığlıklarımızı
Içimize atarcasına hayata
tutunmayı öğrenmeye çalıştık.
Yağmurlu günleri sabırsızlıkla bekledik
Avaz avaz ağlayıp göz yaşlarımızı saklamak için.
Ikimizde yalan söyledik herkese
"iyiyiz " diyerek ve ikimizde parçalanmış    yüreğimizikimse görmesin diye geceye sakladık.  
Hergece, hergece  göz yaşlarıyla
geceye mutluluk resmi çizdik.

Yıldızları saymaya çalıştık 
Saydığımız yıldızlar kadar sevgimizi belirledik
Ikimizde uyumadan geceyi öyle bitirdik.    
Belki sıradan bir hayat yaşamaya çalıştık
Ama kusura bakmasın bu gönül biz bunu başaramadık...

Dudaklarımızdan dökülen zehir.
Bizi öldürecek.
Nefret bizi öldürecek.
Yaşamadık, yaşayamayacağız...

Şimdi artık ölümü daha erken bekliyorum.
Beklediğim geç söz " ben geldim " değişin.
Ikimizde gelsek birbirimize,
parçalanmış, yorulmuş, 
tükenmiş ve sevgiye muhtaç bir gönülle,
göz yaşlarımızla sarılıp

"BEN GELDIM" desek.
Ve bir daha gitmesek