Dün gece bir kabus gördüm anne:
Karanlıktı her yer,
Yer- gök inliyordu.
Uyandım bir ümitle,
Kalktım ama sen yoktun! !
Dünya insafsızca vurdu hep anne.
Savurdukça sağdan sola
Çırpındıkça hırpalandın.
Yaralarını sarmak istedim
Geldim ama sen yoktun!
Üzdüler beni anne,
Her gülenin dost olmadığını
Geç de olsa öğrendim.
Kabullenip hatamı vardım kapına
Çaldım ama sen yoktun!
Evlât sevgisini tadıp görünce
Seni kat kat daha sevdim ve saydım.
Uzanıp öpmeyi istedim bir an
Âb-ı kevser pınarına doymak istedim
Eğildim ayaklarına
Eğildim, ama sen yoktun.
1999
Nuray ŞaşihüseyinoğluKayıt Tarihi : 27.12.2006 23:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Rahmetli anacığım hep derdi 'Yavrum sana olan sevgimi ancak ana olunca anlayacaksın'diye. Hakikaten öyle oldu.Analığı,anamı anne olunca anladım.Ama ben anladığımda vakit çok geçti. O çok sevdiğim anamın öpülesi elleri, sevgi dolu gözleri artık toprak olmuştu.
teşekkürler Nuray Kurban
TÜM YORUMLAR (10)