Ben geldim Allah’ım.. Şiiri - Kürşat Çek

Ben geldim Allah’ım.
Şu dünya denen lanet olası yerden geldim.
Tokun, açın halinden anlamadığı, zenginin parasının züğürtün çenesini yorduğu bir yerden geldim..
Çok geç geldim, isterdim ki daha önce gelseydim.
Şimdi dünyaya saydırmaya başlarım ama yapmıyorum hiçte yapmadım, sen yarattın sonuçta..
Aslında dünya bayağı büyük ama kalabalık bir yer değilmiş.
''Dünya boş, dolu olduğu kadar.''
Boş yereymiş her şey aslında, insan zamanla anlıyor,
Diyor ki;
''bir de öbür dünya var..''
Alnım ak, yüzüm pek..
Karşına çıkacak yüzü olmayan insanların arasından sıyrıldım geldim,
tek bir yüzüm var onu da sen yarattın Allah’ım..
Huzuruna gelene kadar birçok insan tanıdım..
Tanımaz olsaydım dediklerim de oldu, iyi ki tanımışım dediklerimde.
Kimisi harbi insandı, kimisi insan görünümlü hayvan..
İn’san, sandık biz..
Hayvanları daha çok sevdim insanlardan ben masum canlılar..
Hırsızını mı ararsın, soysuzunu mu?
Ya da kalleşini mi, kardeşini mi, şerefsizini mi..
Bu ikisi arasında olan, diğerleri de zaten..
Ben hiç birini aramadım, onlar beni bir şekilde buldular..
Kimse bana iki yüzlü demedi, yüzsüz demedi, diyemedi..
Ben çok kişiye dedim ama öyle, insanları kusursuz yaratmışsın ki,
insanlar kendilerine kusur bulmak için birbirleriyle yarışıyorlar.
Sende gördün, ben hep sana güvendim ne halleri varsa görsünler dedim.
Ben geldim Allah’ım,
Emanetini aldım geldim.
Çok yıprattılar Allah’ım beni.
Allah yarattı demediler bana hiç,
çok ağladım,
çok düşündüm,
aklımı zorladım hem de bayağı..
‘’Düşüncelere, düşünerek son vermeye çalıştım.’’
Bende insanım diyemedim kimseye.
İnsanlıktan nasibini alamayanlara desem fayda etmezdi çünkü.
Hepsine bir kalp koyduğunu çok iyi biliyorum,
ama düşünmeden edemedim o çok sevdiğim,
kendimi onun için öldürmeyi,
kendimi dünyadan atmayı düşündüğüm kişinin bir kalbi yok muydu?
‘’Ki ben en çok; Acaba ölsem üzülür mü hiç diye çok düşündüm..’’
Bir insanın vicdanı yok muydu, olsa bunlar olur muydu, yapar mıydı yine..
Biliyorum, hepimizin bir can borcu vardı sana,
ama o kulun iki canla ödemeye kalkıştı borcunu Allah’ım, o derece düşünceli bir insandı işte..
Yok yok şikayet etmiyorum, kızma ona..
Dedim ki; ‘’ Allah bir, sen iki işte..’’
Bana ne zaman birisini seviyor musun diye sorsalar;
‘’Parmak kaldırır cevaplardım, aynı zamanda kim olduğunu da gösterirdim..’’
Öyleydi..
Çok soru sordum ben kendime Allah’ım.
Hep isyan ettim, acımdan vallahi..
Allah aşkı, peygamber aşkı, bir de onun aşkı vardı,
vallahi o yüzden yaptım ne yaptıysam..
Ben geldim Allah’ım..
Sana geldim işte,
Yalnızlığımı da alıp geldim,
tek doğru,
tek gerçek yere..
Sevdiklerim sana emanet Allah’ım,
Çünkü senden başka emanet edecek kimsem yok..