Ben Geldim Şiiri - Cuma Yüksel

Ben geldim,
aç kapıyı.

Nasılsın! diye sorma,
hiç iyi değilim…

Aç kapıyı sevgilim,
ben geldim.

Nerelerdeydin! diye de sorma,
tut ki cehennemin en dibindeydim…

Ne fark eder,
sana geldim işte,
ya da başka deyişlerle,
sonuma,
boş bıraktığım omzuma geldim..

Geldim ya sen ona bak..

Ve bana bak..
seni çok özledim…

Kırılgan bir çocuk gibiyim şimdi,
ağlayarak,
ve mızmızlanarak,
geldim.

Topu aksi bir adamın bahçesine kaçınca,
hayalleri patlatılan çocuklar gibi,
bildiği iki üç ayıp kelimeyle,
küfrettiğini sanan saflar gibi geldim.

Kur’anı hatmederek,
hadisleri içimde tek tek hazmederek,
bir yanım doğruluğun bekçiliğini yaparken,
bütün içtenliğimle,
kendime ve sana yalanlar söyleyerek geldim.

Aç kapıyı,
hava soğuk değil ama,
üşüyerek geldim.

Kafamı üşüttüm,
sensiz geçen her anda…

Yok, yanlış anlama!
deli değilim…

Ama heyecandan,
sana aklımı oynatarak geldim.

aç kapıyı ne olursun sevgilim,

Bu denli tutkulu, bu denli tutuklu,
ben bir tek seni sevdim…