ben artık eski ben değilim
hayata gülerek bakan,
doya doya yaşamak isteyen ben...
yüreğimde sevgi,geleceğimde umudum yok
ben ki,çocuklar kadar şen,
ben ki,yetişkinler kadar olgundum
ama artık değilim
şimdi ben
aptallar kadar saf,deliler kadar dağınığım
bazen kendime kızıyorum
bazende geçmişimi yargılıyorum
dün elimde olanları kaybetmenin
bugün yokluğuna hayıflanıyorum
çok güzel günler yaşadım
İstanbulun Modasından
Beyoğlundan Taksimden
ama iğrenir oldum artık hepsinden
çünkü buralarda her şey yalan
hepsi dümen.....
mutlu olduğunu sana ben
bendim aslında eskitilen
biliyorum artık bir şey ifade etmiyorum
yaşamakla yaşamamak arasında...
artık pembe hayallerim yok,hülyalarımda
artık gördüklerimi pek hayra yormuyorum rüyalarımıda
hani büyük adam olacaktım? görünüyordu fallarımda
fallarda yalan,falcıda yalan,laf aramızda....
çıkmayan candan umut kesilmezmiş,
umut:fakire ekmek
umutsuz insan geleceğine yön veremezmiş
o halde umut,
sen benim,ekmeğim,aşım
bugünüm,yarınım
şunu bilki umut
bundan sonra sadece sana sırdaşım....
çocuklar sevinin artık
köşe kapmaca yada saklambaclarınızda
ben yokum...
çünkü.ben sobelendim........sizleri seviyorum çocuklar
Kayıt Tarihi : 6.9.2007 13:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!