Ben Geldim Şiiri - Yusuf Akyüz

ben geldim!
güneşi uyandırmaya hazırlanan sabah ezanları
hiç birşey söylemiyor bana,
yüreğimden zincirliyim
tutsağım sanki
amansız bir ölüm uykusuna,
ey dost! gafletin kollarında erimekteyim
uyandırılmak dilemekteyim.

ben geldim!
dizlerime yılların yorgunluğu
gönlümde tutkuların kirliliği
omuzlarımda kaçkını olduğum ağırlıklar
yüzümde her satırı mâsivâyla bezenmiş
günlüğümün utancı
ey dost! inim inim inlemekteyim
medet eyle ne olur, şifa dilemekteyim.

ben geldim!
rengini atan kumaşlar gibi
yitirdim nakşettiğin desenleri
dolaştım serseri bir mayın gibi
kaybettim sana gelen yönleri
ama bir mat ederek beni çalan benleri
benimi sana bende kılmayı özlemekteyim.
tek boynuma kemendim özgürlük dilemekteyim.

ben geldim!
yılların sürgünüyüm dolaşırım yeryüzünde
dostluğuna can atana döndürerek sırtımı
birleştirip düşmanımla, kirlettiğim bahtımı
yüklenerek bu ilenç yüklü amellerin kahrını
yüzümde utancın özgün rengi
gözlerimde affına olan ümidin berraklığı
kararan ufkumda bir ışık hissetmekteyim.
lutfet, beraatını dinlemekteyim…

ben geldim!
kurtarmak isterim boynumu ondan
hevâ, hevesime önder olandan
bir ümit huzmesi görüp sılandan
umutların membaına döndürüp pusulamı
bulmak istiyorum artık, kaybettiğim sılamı,
ey dost! tut fenerini ki dalgalardan yoruldum
kıyılarına ulaşmak istemekteyim,
medet eyle ey Rabbim! Rahmet dilenmekteyim…